Ilya Prigogine urodził się 25 stycznia 1917 roku w Moskwie, Rosja, a zmarł w 2003 roku w Brukseli, Belgia.
Prigogine był fizykochemikiem, laureatem Nagrody Nobla, znany jest głównie z pracy nad termodynamiką nierównowagową. Jego rodzina została zmuszona do ucieczki z Rosji w 1921 roku z powodu niepokojów politycznych po rewolucji rosyjskiej. Po zamieszkaniu przez pewien czas w Niemczech rodzina osiedliła się na stałe w 1929 roku w Belgii, gdzie Prigogine ostatecznie uzyskał obywatelstwo. Jako student, Prigogine celował w wielu dziedzinach, w tym w muzyce, i był utalentowanym pianistą. Zdecydował się studiować chemię na Wolnym Uniwersytecie w Brukseli, gdzie uzyskał tytuł licencjata w 1939 roku i doktorat w 1941 roku. Pozostał na uniwersytecie, aby kontynuować badania nad termodynamiką. W trakcie swojej kariery Prigogine koncentrował się na wielu tematach, a w szczególności na roli czasu w naukach fizycznych i biologii, a także na drugiej zasadzie termodynamiki i jej zastosowaniu w złożonych systemach. Przyczynił się również znacząco do zrozumienia struktur dyssypatywnych i procesów nieodwracalnych. W 1959 roku został dyrektorem Międzynarodowego Instytutu Fizyki i Chemii Solvay w Brukseli, stanowisko to zachował do końca życia. W 1967 roku dołączył również do pracowników University of Texas w Austin, gdzie założył Centrum Mechaniki Statystycznej (później przemianowane na Centrum Studiów nad Mechaniką Statystyczną i Systemami Złożonymi im. Ilyi Prigogine’a , a obecnie Centrum Złożonych Systemów Kwantowych). Oprócz przyznanej w 1977 roku Nagrody Nobla w dziedzinie chemii, Prigogine otrzymał wiele innych nagród, takich jak francuski Medaille d’Or i japoński Cesarski Zakon Wschodzącego Słońca. Posiadał 53 tytuły honorowe, należał do 64 organizacji krajowych i zawodowych, a także autorem 20 książek i prawie 1000 artykułów naukowych.
