Gerard Kuiper urodził się 7 grudnia 1905 roku w Tuitjenhorn w Holandii, a zmarł 23 grudnia 1973 roku w Meksyku, Meksyk.
Gerard Kuiper był kluczową postacią w planetarnej nauce XX wieku. Kuiper studiował astronomię na Uniwersytecie w Lejdzie, gdzie uzyskał tytuł doktora w 1933 roku. Następnie przeniósł się do USA, gdzie pracował w Kalifornijskim Obserwatorium Lick i Harvard College Observatory, zanim podjął pracę w obserwatorium Yerkes w University of Chicago w 1937 roku. W połowie lat czterdziestych badania Kuipera skupiały się głównie na astronomii gwiazdowej, głównie gwiazdach podwójnych i białych karłach. Po tym, jak został profesorem zwyczajnym w 1943 roku, Kuiper zwrócił swoją uwagę na ciała Układu Słonecznego, badając takie zjawiska, jak atmosfery planet i pochodzenie asteroid. Wśród jego wielu ważnych odkryć była obecność metanu w atmosferze księżyca Saturna – Tytana jak i nowego satelity Urana. Kuiper służył także w dwóch kadencjach, 1947-49 i 1957-60, jako dyrektor zarówno Obserwatorium Yerkes, jak i Obserwatorium McDonalda w Teksasie. W 1960 roku przeniósł się na University of Arizona, gdzie założył Lunar and Planetary Laboratory. Pracował nad kilkoma projektami księżycowymi dla NASA. Kuiper otrzymał szereg nagród, w tym Nagrodę Julesa Janssena francuskiego stowarzyszenia astronomicznego oraz Medal Rittenhouse’a. Pas Kuipera, zbiór niewielkich planet i innych skalistych i lodowych ciał poza orbitą Neptuna, został nazwany na jego cześć.
