Martin Heinrich Klaproth urodził się 1 grudnia 1743 roku w Wernigerode, Niemcy, a zmarł 1 stycznia 1817 roku w Berlinie, Niemcy.
Martin Klaproth był pionierem chemii analitycznej i odkrywcą kilku pierwistków, w tym uranu. Klaproth został uczniem w aptece w Quedlinburgu w 1759 roku w wieku 16 lat, a w roku 1764 awansował na czeladnika. Po pracy w aptekach w Hanowerze, Berlinie i Gdańsku Klaproth osiadł w Berlinie w 1771 roku, by zarządzać apteką znanego chemika Valentina Rose’a starszego, który zmarł. W 1780 roku Klaproth założył własny sklep. Zainteresowany chemią, Klaproth intensywnie studiował przedmiot i zaczął publikować szereg artykułów naukowych dotyczących chemii i mineralogii. W 1787 został mianowany wykładowcą chemii w Pruskiej Królewskiej Artylerii. Kiedy Uniwersytet w Berlinie został założony w 1810 roku, Klaproth został pierwszym profesorem chemii, które to stanowisko zajmował aż do swojej śmierci. Klaproth znany jest nie tylko z odkrycia nowych pierwiastków, takich jak uran, cer i cyrkon, ale przede wszystkim z opracowania dokładniejszych metod analizy naukowej. W szczególności odkrył sposoby rozpuszczania szczególnie nierozpuszczalnych minerałów, pracował nad uniknięciem zanieczyszczenia i nalegał, aby wszelkie rozbieżności w pomiarach odnotować w końcowych wynikach. W uznaniu jego zasług Klaproth otrzymał liczne wyróżnienia, w tym członkostwo w Royal Society of London, Instytucie Francji i Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk.
