Edmond Halley urodził się 8 listopada 1656 roku w Londynie, Wielka Brytania a zmarł 14 stycznia 1742 roku w Greenwich, Wielka Brytania. Edmond Halley był utalentowanym astronomem i politykiem oraz pionierem geofizyki.
W 1673 r. Halley wstąpił na Uniwersytet Oksfordzki, gdzie został protegowanym astronoma Johna Flamsteeda. W 1676 Halley przerwał studia, aby podjąć pierwszą z kilku podróży oceanicznych do celów naukowych. Wyruszył w rejs na wyspę St Helena na południowym Atlantyku, aby stworzyć katalog gwiazd na półkuli południowej. Podróż okazała się ogromnym sukcesem, a kiedy wrócił dwa lata później, Halley został wybrany członkiem Royal Society i otrzymał tytuł magistra z Oxfordu. W trakcie swojej kariery Halley studiował różne astronomiczne tematy, w tym orbity komet. Jednym z jego sukcesów było przewidzenie powrót ciała niebieskiego, które stało się znane jako kometa Halleya. Halley badał także grawitację i ruch planet, zbudował dzwon do nurkowania i stworzył tablice śmiertelności, które wpłynęły na rozwój nauk aktuarialnych. Miał także wpływ na opublikowane w 1687 roku Principia Isaaca Newtona, które Halley redagował i finansował. W 1720 Halley zastąpił Flamsteeda na stanowisku astronoma królewskiego. Pozostał aktywny w badaniach i kontynuował publikowanie artykułów naukowych przez większość swojego życia.
