Walter Heinrich Munk urodził się 19 października 1917 roku w Wiedniu, Austria, a zmarł 8 lutego 2019 roku w La Jolla, Kalifornia, Stany Zjednoczone.
Munk został nazwany „Einsteinem oceanów” za swój głęboki wkład w oceanografię fizyczną i geofizykę. W 1932 roku Munk radził sobie słabo w szkole, ponieważ spędzał zbyt dużo czasu na nartach, więc jego rodzina wysłała go z Austrii do szkoły przygotowawczej dla chłopców w stanie Nowy Jork w Stanach Zjednoczonych. Po uzyskaniu tytułu licencjata i magistra w Caltech, rozpoczął pracę w Scripps Institution of Oceanography na Uniwersytecie Kalifornijskim, gdzie uzyskał tytuł doktora i pracował przez większość swojej kariery. Po raz pierwszy zasłynął podczas II wojny światowej, kiedy wraz z Haraldem Sverdrupem, ówczesnym dyrektorem Scripps Institution, opracowali system prognozowania fal, aby pomóc wojskom alianckim w desantach amfibiami w Afryce Północnej. W 1946 roku podczas amerykańskich testów broni jądrowej na atolu Bikini na Oceanie Spokojnym Munk przeanalizował propagację fal i dyfuzję materiałów radioaktywnych przez prądy oceaniczne. Prowadził również pionierskie badania w wielu innych dziedzinach, takich jak transmisja dźwięku w oceanie, których używał nie tylko do wykrywania łodzi podwodnych, ale także do pomiaru zmian klimatycznych: im cieplejsza woda, tym szybciej dźwięk przez nią przepływa. Wśród wielu wyróżnień i nagród, które otrzymał, był Narodowy Medal Nauki w 1983 roku za całokształt osiągnięć w dziedzinie nauk fizycznych. Od 1968 roku był także członkiem JASON, elitarnej grupy naukowców, która doradza rządowi USA w sprawach nauki i technologii.
