Wolfgang Paul urodził się 10 sierpnia 1913 roku w Królestwie Saksonii, a zmarł 7 grudnia 1993 roku w Bonn, Niemcy.
Paul to fizyki, laureat nagrody Nobla, znany z opracowania techniki pułapkowania jonowego. Nie należy go mylić z austriackim współczesnym mu fizykiem, Wolfgangiem Pauli.
Paul dorastał w Monachium i studiował na uniwersytetach technicznych w Monachium i Berlinie. Wraz z nadejściem II wojny światowej, Paul został krótko powołany do lotnictwa, ale dostał urlop, aby ukończyć doktorat z fizyki na Politechnice w Berlinie w 1939 roku. Paul spędził kilka lat na podoktorskich badaniach u Hansa Kopfermanna, najpierw na Politechnice w Berlinie, następnie na Uniwersytecie w Kilonii, a wreszcie na Uniwersytecie w Getyndze. Paul został wykładowcą w Getyndze w 1944 roku i profesorem zwyczajnym w 1950 roku. Jego badania dotyczyły spektrometrii mas i separacji izotopów. W 1952 roku został mianowany profesorem na Uniwersytecie w Bonn i dyrektorem Instytutu Fizyki, z którym był związany przez następne kilkadziesiąt lat. To w latach pięćdziesiątych Paul opracował pułapkę jonową kwadrupolową, czyli pułapkę Paula, która wykorzystuje zmienne pole elektryczne do izolowania i przytrzymywania naładowanych cząstek. Wynalazek przyniósł Paulowi połowę nagrody Nobla w dziedzinie fizyki z 1989 roku. Pośród praktycznych zastosowań pułapki Paula był rozwój zegarów cezowych dla dokładniejszego pomiaru czasu. W latach sześćdziesiątych zainteresowania Paula przesunęły się na akceleratory elektronów. Odegrał wiodącą rolę w ewolucji CERN-u i pracował jako dyrektor wydziału fizyki jądrowej od 1965 do 1967 roku. W latach 70-tych Paul zwrócił się ku fizyce neutronów i magnetycznych pierścieni akumulujących, a w 1978 roku on i jego koledzy jako pierwsi zapułapkowali elektromagnetycznie neutralne cząsteczki. Po przejściu na emeryturę w 1981 roku Paul został prezydentem Fundacji Aleksandra von Humboldta, która zapewnia stypendia dla naukowców.
