William Thomson, lepiej znany jako Lord Kelvin, urodził się 26 czerwca 1824 roku w Belfaście w Irlandii Północnej, a zmarł 17 grudnia 1907 roku w Largs, Wielka Brytania.
Thomson był synem doktora Jamesa Thomsona, nauczyciela matematyki i inżynierii w Belfaście. Nauki pobierał najpierw w domu, przez kilka lat jego pierwszym nauczycielem był ojciec, potem studiował matematykę i fizykę na Uniwersytecie Cambridge. W wieku 22 lat został mianowany profesorem fizyki na Uniwersytecie w Glasgow gdzie pracował aż do roku 1899. Chociaż Thomson miał szerokie zainteresowania, w tym elektromagnetyzm, jego badania koncentrowały się na ustaleniu matematycznych ram termodynamiki, w tym jej pierwszego i drugiego prawa oraz bezwzględnej skali temperatury. W 1848 odkrył istnienie temperatury zera bezwzględnego, cztery lata później wraz z Jamesem Joule’em zademonstrował fakt ochładzania się rozprężającego się gazu. Sformułowana przez niego w 1854 druga zasada termodynamiki wyklucza istnienie tak zwanego perpetuum mobile drugiego rodzaju, czyli silnika cieplnego wykorzystującego tylko ciepło pochodzące z jednego zbiornika ciepła (czyli pracującego bez wykorzystywania różnicy temperatur). Jego teoretyczne zainteresowanie elektromagnetyzmem nabrało charakteru praktycznego, gdy w latach pięćdziesiątych XIX wieku służył jako konsultant w sprawie proponowanego transatlantyckiego kabla telegraficznego. Ostatecznie udany projekt został ukończony w 1858 roku. Królowa Wiktoria nadała Thomsonowi tytuł szlachecki za rolę w projekcie. Później, w 1892 roku, uszlachetniła go, a Thomson stał się znany jako Lord Kelvin. Na jego cześć jednostkę podstawową temperatury w układzie SI nazwano kelwinem.
