Arthur Leonard Schawlow urodził się 5 maja 1921 roku w Mount Vernon w stanie New York, Stany Zjednoczone, a zmarł w wyniku powikłań po białaczce 28 kwietnia 1999 roku w Palo Alto, Kalifornia, Stany Zjednoczone. Jego matka, Helen Mason, pochodziła z Kanady, a ojciec, Arthur Schawlow, był emigrantem z Łotwy.
Arthur Schawlow był współwynalazcą lasera i laureatem nagrody Nobla. Schawlow wychował się w Kanadzie i studiował fizykę na Uniwersytecie w Toronto, gdzie uzyskał doktorat w 1949 roku. Następnie rozpoczął badania spektroskopii mikrofalowej jako stażysta po doktoracie na Columbia University, pracując nad maserami z Charlesem Townesem, który w 1964 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. Po ślubie z siostrą Townesa w 1951 roku Schawlow przeniósł się do Bell Labs, gdzie pracował przez następną dekadę. Schawlow i Townes kontynuowali współpracę, a w roku 1955 opublikowali swój klasyczny podręcznik Microwave Spectroscopy (Spektroskopia mikrofalowa). Ich przełomowe badania dotyczące masera i jego rozszerzenia na długości fal optycznych doprowadziły do wynalezienia lasera w 1960 roku. Chociaż początkowo nazywano go „rozwiązaniem szukającym problemu”, lasery znalazły zastosowanie w tysiącach aplikacji. W roku 1961 Schawlow zaakceptował profesurę na Stanford University, także po to aby szukać pomocy dla swego autystycznego syna w specjalistycznym centrum dla dzieci upośledzonych które znajdowało się w pobliżu. W ciągu następnych kilku dziesięcioleci Schawlow nie tylko wykonał badania w zakresie spektroskopii laserowej, które dały mu nagrodę Nobla w 1981 roku, ale także był aktywny w badaniach nad metodami leczenia autyzmu. Założył instytucję dla osób niepełnosprawnych, która później została przemianowana na Arthur Schawlow Center na jego cześć.
