Sumio Iijima urodził się 2 maja 1939 roku
w Saitama, Prefektura Saitama, Japonia.
Jest japońskim fizykiem, który uważany jest za odkrywcę nanorurek węglowych. Iijima ukończył w 1963 roku University of Electro-Communications w Tokio uzyskując tytuł Bachelor of Engineering. Tytuł magistra uzyskał w 1965 roku na Uniwersytecie Tohoku w Sendai. Po uzyskaniu doktoratu z fizyki ciała stałego na Uniwersytecie Tohoku w 1968 roku, Iijima rozpoczął pracę w Instytucie Pomiarów Naukowych tego uniwersytetu, zanim przyjął posadę w 1970 roku na Uniwersytecie Stanowym Arizony gdzie w latach 1970 – 1982 prowadził badania nad materiałami krystalicznymi i mikroskopią elektronową o wysokiej rozdzielczości. Tam zaczął badać strukturę atomową węgla. Odwiedził University of Cambridge w 1979 roku, aby przeprowadzić badania nad materiałami węglowymi.
W 1982 roku Iijima wrócił do swojego kraju, najpierw badając ultradrobne cząsteczki metali w Research Development Corporation of Japan, a następnie powrócił do badania struktury atomowej węgla w 1987 roku w NEC Corporation w Tsukuba. W 1991 roku odkrył nanorurki węglowe, cylindryczne nanostruktury węglowe o niezwykłych właściwościach, takich jak wyjątkowa wytrzymałość i przewodność cieplna. Te cechy sprawiają, że nanorurki są cenne w wielu zastosowaniach komercyjnych, w tym w lekkich, ale mocnych materiałach przemysłowych oraz małych, ale potężnych chipach komputerowych. Iijima otrzymał wiele nagród, w tym nagrodę Bertrama Eugene Warren Diffraction Physics przyznaną przez Amerykańskie Stowarzyszenie Krystalograficzne w 1976 roku, Nagrodę Kavli w dziedzinie nanonauki w 2008 roku oraz nagrodę European Inventor Award 2015.
