Guglielmo Marconi urodził się 25 kwietnia 1874 roku w Bolonii, Włochy a zmarł 20 lipca 1937 roku w Rzymie, Włochy. Pierwsze kontakty z techniką wysokiej częstotliwości Marconi miał w 1894 roku, uczestniczył wówczas w kilku wykładach profesora Augusto Righi na Uniwersytecie Bolońskim i zobaczył jego eksperymenty z falami elektromagnetycznymi. Marconi zbudował swoje pierwsze urządzenie do łączności bezprzewodowej i prowadził próby w majątku ziemskim ojca w pobliżu Bolonii. Ponieważ nie był w stanie zainteresować rządu włoskiego swoim systemem telegrafii bezprzewodowej, Marconi przeniósł się w roku 1896 do Anglii, uzyskał patent na ten system. Niektóre aspekty działalności Marconiego, szczególnie przypisywanie sobie cudzych pomysłów i wynalazków, budzą kontrowersje współcześnie, a także budziły je w przeszłości. W roku 1899 przesłał bezprzewodowo pierwszą wiadomość przez Kanał La Manche, a w 1901 roku poinformował, że przesłał pierwszą wiadomość poprzez Atlantyk z wybrzeża Kornwalii w Wielkiej Brytanii do Nowej Fundlandii w Kanadzie. Zaprzeczało to przypuszczeniu, że przesyłanie fal radiowych, rozchodzących się podobnie jak światło po liniach prostych, poza horyzont jest niemożliwe. Za swój wkład w rozwój telegrafii bezprzewodowej Marconi otrzymał w 1909 roku Nagrodę Nobla z fizyki (wspólnie z niemieckim fizykiem Karlem Braunem). Radiotelegraf Marconiego okazał się bardzo przydatny w marynarce do komunikacji i nawigacji. Jednym z najsłynniejszych przypadków wykorzystania urządzenia Marconiego było wezwanie pomocy przez tonący RMS Titanic po zderzeniu z górą lodową 14 kwietnia 1912 roku.
Losowo wybrane zdjęcia
