Stefan Banach urodził się 30 marca 1892 roku w Krakowie (wtedy Austro-Węgry) a zmarł na raka w 1941 roku we Lwowie (obecnie Ukraina). Banach uważany jest za jednego z największych i najważniejszych matematyków XX wieku.
Spotkanie z kolegą Polakiem i matematykiem Hugo Steinhausem doprowadziło Banacha w 1918 roku do publikacji pierwszego artykułu naukowego z matematyki. Najważniejszym wkładem Banacha do matematyki było opracowanie systematycznej teorii analizy funkcjonalnej obejmującej badanie przestrzeni wektorowych, w tym nazwanych później na jego cześć przestrzeni Banacha. Wiele innych twierdzeń i pojęć zawiera także jego imię, w tym algorytm Banacha, twierdzenie Banacha-Steinhausa czy paradoks Banacha-Tarskiego. Oprócz dalszego tworzenia ważnych prac naukowych, Banach napisał także podręczniki z arytmetyki, geometrii i algebry dla szkół średnich, a wraz z Steinhausem założył nowe czasopismo naukowe Studia Mathematica. W 1939 roku Banach został wybrany na Prezesa Polskiego Towarzystwa Matematycznego. W czasie okupacji hitlerowskiej w latach 1941-1944 został zmuszony do opuszczenia środowiska akademickiego.
