Walter Maurice Elsasser urodził się 20 marca 1904 roku w Mannheim, Niemcy, a zmarł 14 października 1991 roku w Baltimore, Maryland, USA.
Walter Elsasser wniósł do nauki wiele znaczących osiągnięć, między innymi teorię dynamo jako wyjaśnienia magnetyzmu Ziemi. Doktorat z fizyki uzyskał Elsasser w roku 1927 na Uniwersytecie w Getyndze (Göttingen). Następne dziesięć lat spędził pracując na różnych europejskich uniwersytetach z wieloma znanymi fizykami, takimi jak Max Born, Paul Ehrenfest, Robert Oppenheimer czy Wolfgang Pauli. W roku 1936 przenosi się do Stanów Zjednoczonych i obejmuje posadę na Caltech-u, gdzie rozwija swoje zainteresowania meteorologią i geofizyką. Na początku lat 1940-tych dokonuje pionierskich badań ziemskiego pola magnetycznego. Pokazał, że pole magnetyczne jest generowane kosztem energii kinetycznej ruchu warstw stopionego żelaza w rdzeniu Ziemi i jest utrzymywane w procesie sprzężenia zwrotnego obejmującego toroidalne i poloidalne składniki pola, które wymyślił. Kariera Elsassera była zdecydowanie „wędrowna”. Po Caltech-u zajmował stanowiska na wielu uniwersytetach, w tym na Harvardzie, Princeton, Johns Hopkins i Utah, gdzie zainteresował się biologią teoretyczną. Elsasser został wybrany do Narodowej Akademii Nauk w roku 1957 oraz został nagrodzony Narodowym Medalem Nauki Stanów Zjednoczonych w roku 1987.
