William Bradford Shockley urodził się 13 lutego 1910 roku w Londynie, Wielka Brytania, a zmarł w 1989 roku w Palo Alto, Kalifornia, USA. William Shockley był inżynierem który w 1956 roku podzielił się Nagrodą Nobla z fizyki za zbudowanie tranzystora z Johnem Bardeenem i Walterem Brattainem. Po otrzymaniu doktora na MIT w 1936 roku rozpoczął pracę jako specjalista z fizyki ciaa stałego w Bell Laboratories w Murray Hill, New Jersey, USA. Podczas II wojny światowej prowadził badania dla marynarki wojennej USA, a następnie powrócił do Bell Laboratories i do badań nad zastosowaniem półprzewodników jako alternatywy dla lamp próżniowych w układach wzmacniających i formujących sygnały elektryczne. W roku 1947 Shockley, Bardeen i Brattain wynaleźli tranzystor z kontaktem punktowym, a rok później tranzystor złączowy. W roku 1950 Shockley odkrył prawo opisujące diody, nazwane jego imieniem a rok później skonstruował tranzystor bipolarny. Tych trzech naukowców zapoczątkowało wtedy nową erę elektroniki. Shockley napisał książkę i został profesorem na Stanford University. W kolejnych latach po otrzymaniu Nagrody Nobla Shockley był bardziej znany z powodu jego ignorancji w sprawach rasowych (twierdził że rasa czarna jest genetycznie gorsza od rasy białej) niż z osiągnięć naukowych.