Ernst Carl Gerlach Stueckelberg urodził się 1 lutego 1905 roku w Bazylei, Szwajcaria a zmarł 4 września 1984 roku w Genewie, Szwajcaria. Stueckelberg studiował fizykę na Uniwersytecie w Bazylei. W 1927 roku po otrzymaniu doktoratu przenosi się do Stanów Zjednoczonych aby studiować na Princeton University, gdzie zostaje zastępcą profesora w 1930 roku. W roku 1935 Stueckelberg zostaje profesorem fizyki teoretycznej na Uniwersytecie w Genewie gdzie pracuje aż do emerytury w 1975 roku. W czasie swojej kariery naukowej Stueckelberg przeprowadzał rewolucyjne badania w wielu dziedzinach fizyki, między innymi w teorii pola, spektroskopii molekularnej, teorii względności, fizyce cząstek czy termodynamice. Spośród jego najważniejszych prac można wymieć artykuł z 1934 roku o wysokoenergetycznych zderzeniach elektrów z nukleonami i wynalezienie grupy renormalizacji w kwantowej teorii pola. Chociaż Stueckelberg otrzymał wiele nagród, m.in. Medal Maxa Plancka od Niemieckie Towarzystwa Fizycznego, to nigdy nie otrzymał Nagrody Nobla, pomimo że miał swój wkład w osiągnięcia nagrodzone tą nagrodą.