Joseph-Louis Lagrange urodził się 25 stycznia 1736 roku w Turynie, Włochy, a zmarł 
10 kwietnia 1813 roku w Paryżu, Francja. Zanim ukończył 18 lat Lagrange opublikował swój pierwszy artykuł naukowy z matematyki; w wieku 19 lat został profesorem matematyki w Królewskiej Szkole Artylerii w Turynie. Ze względu na swój wielki wkład w takie działy matematyki jak rachunek wariacyjny, mechanika sfer niebieskich (w tym zagadnienie trzech ciał) oraz rozchodzenie się fal dźwiękowych, Lagrange wkrótce został uznany za największego matematyka w Europie. W roku 1766 Lagrange zastąpił swego akademickiego doradcę Leonharda Eulera na stanowisku dyrektora matematyki w Akademii Berlińskiej, gdzie pozostanie przez następne dwa dekady. W 1787 roku Lagrange przeniósł się z Berlina do Paryża, gdzie został członkiem francuskiej Akademii Nauk. W następnym roku opublikował jeden z najważniejszych swoich podręczników, Mécanique analytique, przełomową syntezę 100 lat badań nad mechaniką od czasów Newtona. W 1808 roku Napoleon nagrodził Lagrange’a Legią Honorową i uczynił go baronem imperium. Dziś studenci fizyki uczący się mechaniki korzystają z lagranżjanu (lagrangianu), który opisuje stan dynamicznego układu fizycznego. Niektóre sondy kosmiczne, w tym niedawno uruchomiony teleskop kosmiczny Jamesa Webba, są zaparkowane w punktach Lagrange’a, gdzie trzy ciała mogą orbitować, pozostając jednak w tych samych względnych pozycjach.
Losowo wybrane zdjęcia
