George Washington Pierce urodził się 11 stycznia 1872 roku na farmie w Webberville, Texas, Stany Zjednoczone, a zmarł 25 sierpnia 1956 roku w Franklin, New Hampshire, Stany Zjednoczone.
Pierce był fizykiem, nauczycielem, wynalazcą i jednym z założycieli inżynierii komunikacyjnej. Po zdobyciu tytułu licencjata i magistra fizyki na University of Texas w Austin, Pierce uzyskał drugi tytuł magistra i doktorat na Uniwersytecie Harvarda. Po roku nauki pod kierunkiem Ludwiga Boltzmanna w Lipsku, Niemcy, w latach 1901-1902, Pierce wrócił na Harvard, gdzie wykładał fizykę i radiokomunikację w latach 1903-1940. Został mianowany pierwszym dyrektorem Harvard’s Cruft High Tension Electrical Laboratory w 1914 roku , Pierce opracował kwarcowy kryształowy oscylator Pierce używany w nadajnikach radiowych. Jego praca w ultrasonografii i wykrywaniu okrętów podwodnych podczas I wojny światowej doprowadziła do opracowania sonaru. W 1920 r. Pierce był wiodącym ekspertem radiowym, opublikował dwa klasyczne podręczniki: Principles of Wireless Telegraphy (1910) i Electric Oscillations and Electric Waves (1919). Został wybrany do Narodowej Akademii Nauk w 1920 roku, otrzymał Medal of Honor od Instytutu Inżynierów Radia w 1929 roku i został odznaczony Medalem Franklina w 1943 roku.
