Przekształcenia geometryczne mogą być wykorzystywane do korekcji błędów optyki (likwidacja beczkowatości lub poduszkowatości obrazu) lub jako operacje pomocnicze (np. pomiary średnicy pod różnymi kątami), to m. in. przesunięcia, przechylenia, obroty i odbicia, również przeskalowania – dokonywane są na obrazie jako całości.
 |
 |
| |
 |
Pochylenia i przesunięcia wykorzystuje się do kompensacji błędnego ułożenia badanego obiektu na zdjęciu.
Przeskalowań dokonuje się aby w celach porównawczych dopasować wielkościowo obrazy obiektów różniących się wielkością w naturze, albo wprawdzie jednakowych w rzeczywistości, lecz w sfotografowanych np. w różnym powiększeniu. Przeskalowań możemy dokonywać trzema metodami: najbliższego sąsiada, biliniową i bikubiczną.
 |
|
W metodzie najbliższego sąsiada oblicza się odwrotną transformację skorygowanych współrzędnych określonego piksela, a następnie szuka się piksela o najbliższych współrzędnych. Wartość najbliższego piksela przepisuje się jako nową wartość piksela obrazu skorygowanego. W ten sposób uzyskuje się skorygowane współrzędne macierzy obrazu wraz z przeliczonymi wartościami poszczególnych pikseli.
Metoda interpolacji biliniowej wykorzystuje cztery najbliższe piksele względem współrzędnych piksela obrazu skorygowanego po jego transformacji odwrotnej. Metoda ta interpoluje kolejno wartości pomiędzy poszczególnymi pikselami w sposób liniowy.
Metoda interpolacji bikubicznej bazuje na szesnastu pikselach obrazu oryginalnego najbliższych względem piksela poszukiwanego. Funkcja interpolująca jest funkcją sześcienną, a wykorzystanie tak dużej ilości pikseli obrazu oryginalnego znacznie wpływa na eliminację składowych wysokich częstotliwości.
