Siatka (koszulka) Auera to wynaleziona przez Carla Auera von Welsbacha siatka z dwutlenku toru ThO2 (99%) i dwutlenku ceru CeO2 (1%), rozżarzająca się w płomieniu gazowo-powietrznym do wysokiej temperatury i wysyłająca silny strumień białego światła. Stosowana jako żarnik w lampach gazowych, przyczyniła się do rozpowszechnienia oświetlenia gazowego w XIX wieku.
Siatki Auera często dostępne są w handlu w postaci bawełnianych krążków nasyconych nietrwałymi termicznie solami toru i ceru. Podczas pierwszego użycia koszulki bawełna ulega spaleniu, a sole rozkładają się do odpowiednich tlenków, formując siatkę nad palnikiem. Koszulki wypalane fabrycznie są podatne na uszkodzenia podczas transportu, magazynowania i montażu.
Tor jest pierwiastkiem radioaktywnym. Wprawdzie moc dawki emitowanej przez siatkę żarową jest bardzo niska i nie powoduje zagrożenia zdrowia nawet przy długotrwałym kontakcie, jednak możliwe jest przedostanie się do organizmu pyłu powstającego podczas pracy lub uszkodzenia koszulki, który emituje cząstki alfa i powoduje skażenie promieniotwórcze organizmu, dlatego obecnie zamiast toru stosuje się też niepromieniotwórcze cyrkon lub itr.
