Fritz Walther Meissner (pisownia niem. Meißner) urodził się 16 grudnia 1882 roku w Berlinie, Niemcy a zmarł 16 listopada 1974 roku w Monachium, Niemcy. Pracę doktorską obronił w 1907 roku a jej promotorem był Max Planck, twórca teorii kwantów. Meissner jest najbardziej znany z prac związanych z nadprzewodnikami, materiałami które mają zerowy opór elektryczny w niskich temperaturach. W roku 1933 Meissner i jego kolega Robert Ochsenfeld odkryli, że nadprzewodniki wypychają pole magnetyczne ze swego wnętrza. Fizycy często pokazuję to zjawisko znane obecnie jako efekt Meissnera lub efekt Meissnera-Ochsenfelda, umieszczając lewitujący magnes nad materiałem nadprzewodzącym. Najważniejsze jest jednak to, że efekt Meissnera jest obecnie używany do sprawdzenia, czy materiał jest rzeczywiście nadprzewodnikiem, bo jest to pomiar pewniejszy niż pomiar przewodnictwa elektrycznego. W roku 1946 Meissner został dyrektorem Bawarskiej Akademii Nauk w której stworzył Komisję Fizyki Niskich Temperatur.