Najstarsza zachowana fotografia wykonana przez Daguerra – Paryż, Boulevard du Temple
Louis Jacques Mandé Daguerre, pionier fotografii, urodził się 18 listopada 1787 roku w Cormeilles, Francja, a zmarł 10 lipca 1851 roku w Bry-sur-Marne, Francja. Był utalentowanym malarzem, który opracował teatr dioramy, rodzaj obrazu w głębokim obramowaniu, gdzie pewne jego części są nieprzezroczyste, malowane na płótnie, a inne przezroczyste są malowane na cienkim materiale techniką laserunkową. Oświetlany z dowolnej strony w ciemnym pomieszczeniu, pozwala na uzyskanie efektów plastycznych w przestrzeni (przy użyciu ruchomych źródeł światła może dawać wrażenie ruchu), czasem uzupełniony sztafażem. Daguerre w roku 1822 otworzył w Paryżu salę widowiskową w której ukazywał widok wybuchu Wezuwiusza, sceny biblijnego potopu i inne. W 1829 roku rozpoczął współpracę z wynalazcą Nicéphorem Niepcem, który wykonywał prymitywne fotografie, ale za pomocą skomplikowanego procesu który trwał osiem godzin. Niépce zmarł w 1833 roku, ale Daguerre kontynuował prace. Pod koniec 1830 roku udoskonalił technikę, w której obraz jest rzucany na arkusz posrebrzanej blachy miedzianej wewnątrz dużego aparatu, a następnie wywoływany oparami rtęci i utrwalany słoną wodę, aby przymocować go do arkusza. Proces trwał od 20 do 30 minut. Daguerre niezbyt skromnie nazwał swoje fotografie „dagerotypami”, i przedstawił je w styczniu 1839 roku Francuskiej Akademii Nauk. Daguerre wykorzystywał swój wynalazek do celów artystycznych jak i naukowych,
