Termometr – historia

  • ok. 1590 – wynalezienie „przyrządu do pomiaru stopnia ciepła lub zimna” czyli termoskopu przez Galileusza, pierwowzoru termometruthermoscope1
  • 1612 – modyfikacje budowy termometru Galileusza dokonane przez Santorio Santorio (Sanctoriusa 1561-1636), profesora medycyny z Padwy, który dodał skalę numeryczną i wykorzystywał termometr do badania temperatury ciała ludzkiego, badał także wagę ciała i puls szukając związku tych parametrów z chorobami
  • 1635 – książę Toskanii Ferdynand II skonstruował termometr napełniony alkoholem
  • 1650 – członkowie Florenckiej Akademii Nauk zbudowali pierwszy termometr wyposażony w zasklepioną rurkę i podziałkę, której jednak nie przypisano żadnych wartości
  • 1689 – H. Fabri wprowadził pierwsze dwa stałe punkty termometryczne: temperaturę śniegu i temperaturę najgorętszego dnia
  • 1693 – C. Rinaldi z Padwy zaproponował dwa stałe punkty termometryczne: temperaturę topnienia lody i temperaturę wrzenia wody, dzieląc zakres między nimi na 12 działek
  • 1693 – Edmund Haley jako pierwszy zastosował rtęć jako ciecz termometryczną
  • 1724 – Daniel Gabriel Fahrenheit opisał szklany termometr rtęciowy i wprowadził trzy stałe punkty termometryczne: mieszaninę wody, lodu i chlorku amonu jako punkt zerowy, mieszaninę wody i lodu jako 32 stopnie oraz temperaturę ciała ludzkiego jako 96 stopni
  • 1742 – Anders Celsius zaproponował 100 stopniową skalę temperatury opartą na dwóch stałych punktach: temperaturze wrzenia wody jako punkt zerowy i temperaturze topnienia lody jako 100 stopnithermometer-fahrenheit
  • 1850 – M. Stromer odwrócił skalę zaproponowaną przez Celsjusza, zbliżając się do obowiązującej obecnie „skali Celsjusza”
  • 1854 –  wprowadzenie przez Williama Thomsona (Lorda Kelvina) pojęcia temperatury bezwzględnej i sformułowanie pierwszej Termodynamicznej Skali Temperatur, czyli skali Kelvina

Komentowanie jest wyłączone.