Henry Norris Russell urodził się 25 października 1877 roku w Oyster Bay, New York, USA a zmarł 18 lutego 1957 roku w Princeton, New Jersey, USA. Swój doktorat uzyskał w roku 1900 na Princeton University. Został profesorem w Princeton w roku 1911 a dyrektorem uniwersyteckiego obserwatorium astronomicznego w roku 1912.
Russell wykorzystywał pomiary paralaksy aby określić zarówno odległość jak i wewnętrzną jasność różnych gwiazd. Następnie porównywał jasności gwiazd z ich barwą, mierzoną za pomocą spektroskopii. Tak uzyskane dane nanosił na wykres, który stał się znany jako Diagram Hertzsprunga-Russella (H-R), bowiem duński astronom Ejnar Hertzsprung uczynił podobne obserwacje kilka lat wcześniej. Wykres ujawnia wąski pas gwiazd ciągu głównego, który zawiera gorące, jasne niebieskie gwiazdy oraz chłodne, ciemne, czerwone gwiazdy. Analiza danych Russella jest ważnym wkładem do badania ewolucji gwiazd i przyczyniła się do powstania astrofizyki. Począwszy od roku 1920 Russell analizował widma gwiazd w celu ustalenia ich właściwości fizycznych, takich jak temperatura i skład chemiczny. Dziś astronomowie mogą przeprowadzać podstawowe obserwacje gwiazdy, szybko umieścić gwiazdę na diagramie H-R i od razu wiedzieć, na jakim etapie jest gwiazdą w swoim życiu.
