Hermann von Helmholtz urodził się 31 sierpnia 1821 roku w Poczdamie, Prusy (obecnie Niemcy) a zmarł 8 września 1894 roku w Charlottenburgu, Niemcy. Studiował na Friedrich-Wilhelm- Institut w Berlinie, szkoły medycznej kształcącej chirurgów wojskowych, ale również uczęszczał na wykłady z fizyki. Helmholtz najbardziej znany jest ze swej opublikowanej w 1847 pracy „O zachowaniu siły” która jest uważana za pierwsze klarowne sformułowanie podstawowej zasady fizyki: prawa zachowania energii. Pod koniec 1849 roku Helmholtz odkrył, że impulsy nerwowe wywoływane przez podrażnienie mięśni żaby przemieszczają się z prędkością pomiędzy 24,6-38,4 m/s. Wynik ten wskazywał na to, że impulsy nerwowe są związane z procesami chemicznymi lub elektrycznymi, innymi słowy są opisywane przez procesy fizyczne. Poza tymi odkryciami Helmholtz wynalazł również w 1851 roku oftalmoskop, przyrząd który odbija światło na siatkówce i pozwala lekarzom badać dno oka.