Carl Hermann urodził się 17 czerwca 1898 roku w Wesermünde, małym portowym mieście w Niemczech a zmarł 12 września 1961 roku w Marburgu, Niemcy. Wraz z Charlesem-Victorem Mauguinem wynalazł międzynarodową standardową notację grup przestrzennych znaną jako notacja Hermanna–Mauguina lub notacja międzynarodowa. Hermann blisko współpracował w Stuttgartcie z Paulem P. Ewaldem, pielęgnując rozwijającą się krystalografię, zwłaszcza badanie grup przestrzennych i zapoczątkował co stało się późniejszym Structure Reports, serię doniesień o wszystkich znanych strukturach krystalicznych. Kiedy partia nazistowska zaczęła rosnąć w siłę, został obiektem jej politycznych restrykcji w stosunku do stanowisk na uczelniach i opuścił uczelnię aby zacząć pracę fizyka w zakładzie przemysłowym produkującym barwniki I.G. Farbenwerke w Ludwigshafen, gdzie kontynuował swoje badania krystalograficzne i studiowanie symetrii w wyższych wymiarach przestrzennych. Podczas II wojny światowej, on i jego żona Eva pomagali w ukrywaniu i ucieczce wielu żydom, za co został uwięziony i skazany na karę śmierci. Ponieważ był znanym naukowcem, posiadającym wpływowych przyjaciół, ten wyrok nie został nigdy wykonany. Po wojnie krótko wykładał na Politechnice w Darmstadt. Następnie w 1947 roku, zaakceptował nowo utworzone stanowisko profesora krystalografii na Uniwersytecie w Marburgu, gdzie został dyrektorem Instytutu Krystalografii i pozostał tam aż do śmierci.
Losowo wybrane zdjęcia
