Chien-Shiung Wu urodziła się 31 maja 1912 roku w Liuho (w pobliżu Szanghaju) w Chinach, a zmarła 16 lutego 1997 roku w Nowym Jorku, USA.
Ojciec Wu kierował jedną z nielicznych szkół podstawowych w tym czasie przyjmujących dziewczęta, co pozwoliło Wu uzyskać dobre wykształcenie. Dostała dyplom z fizyki z Narodowego Uniwersytetu Centralnego w Nanjing, a następnie uzyskała tytuł doktora na University of California w Berkeley.
Dołączyła do Columbia University w 1944 roku do pracy nad wzbogacaniem rudy uranu dla Projektu Manhattan. Po wojnie skupiła się na tworzeniu eksperymentów mających na celu precyzyjny pomiar rozpadu beta, formy radioaktywności w której proton zamienia się w neutron lub odwrotnie, i emituje cząstki beta – ujemny elektron lub dodatni pozyton. Po potwierdzeniu teorii rozpadu beta Enrico Fermiego, Wu ustawiła eksperyment do obserwacji emisji beta kobaltu-60. Zauważyła, że cząstki beta miały uprzywilejowany kierunek emisji. Wu dowiodła, że proces jest niezgodny z zasadą parzystości, że dla każdej interakcji cząstek nie można odróżnić prawej od lewej lub zgodnie z ruchem wskazówek zegara od przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Odkrycie to potwierdziło teorię Tsung-Dao Lee i Chen Ning Yang, którzy otrzymali za nią w roku 1957 Nagrodę Nobla z fizyki, natomiast Wu nie zyskała uznania za swój eksperymentalny triumf. W następnych latach Wu badała strukturę hemoglobiny.
