Siméon Denis Poisson urodził się w 21 czerwca 1781 roku w Pithviers, Francja, a zmarł 25 kwietnia 1840 roku w Paryżu, Francja.
Poisson jest najbardziej znany z zastosowań matematyki w mechanice i fizyce. Jego ojciec był zawodowym żołnierzem, a po przejściu na emeryturę otrzymał niewielką funkcję administracyjną w rodzinnej wiosce. Został wykształcony przez swojego ojca, i przeznaczony, wbrew swojej woli, do zawodu lekarza. Stryj zaproponował, że nauczy go sztuki leczenia i zacznie od nakłuwania żyłek liści kapusty lancetem. Kiedy uzyskał tę sprawność, pozwolono mu nacinać pęcherze; ale kiedy w pierwszym przypadku zrobił to sam, pacjent zmarł po kilku godzinach i chociaż wszyscy lekarze zapewniali go, że „zdarzenie było bardzo powszechne”, przysiągł, że nie będzie miał nic więcej wspólnego z tym zawodem.
Poisson, po powrocie do domu po tej przygodzie, odkrył wśród oficjalnych pism wysłanych do ojca kopię pytań postawionych na politechnice i od razu znalazł swoją karierę. W wieku siedemnastu lat rozpoczął studia na politechnice, a jego umiejętności wzbudziły zainteresowanie Lagrange’a i Laplace’a, tego ostatniego przyjaźń zachował do końca życia. Rozprawa o skończonych różnicach, którą napisał, gdy miał osiemnaście lat została wysoko oceniona przez Legendre’a, że nakazano opublikowanie jej w Recueil des savants étrangers. Zaraz po ukończeniu studiów został wykładowcą na politechnice i kontynuował tę pracę przez całe życie, zajmując różne stanowiska naukowe i profesorskie.Napisał 300 – 400 rozpraw i innych dzieł, najbardziej znane to Traité de mécanique, opublikowana w dwóch tomach, w latach 1811 i 1833, które było bardzo długo podstawowym podręcznikiem mechaniki i Théorie mathématique de la chaleur z 1835 roku, do której dodano dodatek w 1837 czy Recherches sur la probabilité des jugements z 1837 roku.Spośród jego rozpraw o czystej matematyce najważniejsze są te dotyczące całek oznaczonych i szeregów Fouriera, rachunku wariacyjnego i jego prace na temat prawdopodobieństwa średnich wyników obserwacji.
Być może najbardziej niezwykłymi z jego rozpraw w dziedzinie matematyki stosowanej są te z teorii elektrostatyki i magnetyzmu, które zapoczątkowały nową gałąź fizyki matematycznej; przypuszczał, że efekty były spowodowane przyciąganiem i odpychaniem nieważkich, niewidzialnych cząstek. Najważniejszymi z astronomii fizycznej są dwie rozprawy z 1806 roku (wydrukowane w roku 1809) o nierówności średnich ruchów planet w długich okresach czasu i o zmienności dowolnych stałych wprowadzanych do rozwiązań zagadnień dotyczących mechaniki; w tych Poisson omawia kwestię stabilności planetarnych orbit (które Lagrange już udowodnił do pierwszego stopnia przybliżenia sił przeszkadzających) i pokazuje, że wynik można rozszerzyć na trzeci rząd małych wielkości. Były to rozprawy, które doprowadziły do słynnego dzieła Lagrange’a z 1808 roku. Poisson także opublikował w 1821 roku artykuł o libracji księżyca; a inny w 1827 roku o ruchu Ziemi wokół jej środka ciężkości. Jego najważniejsze rozprawy dotyczące teorii przyciągania to: jedna z 1829 roku dotycząca przyciągania sferoidów, a druga z 1835 roku dotycząca przyciągania homogennej elipsoidy: wprowadzenia prawidłowego równania obejmującego potencjał, a mianowicie: ∇2 V = – 4 πρ, zamiast postaci Laplace’a, ∇2 V = 0, po raz pierwszy opublikowano w 1813 roku. Wreszcie w 1825 roku napisał rozprawę na temat teorii fal.
