Helen Quinn urodziła się 19 maja 1943 roku w Melbourne, Australia. Studiowała meteorologię na University of Melbourne zanim przeniosła się na Stanford University gdzie studiowała fizykę.
Zdobyła tytuł doktora w 1967 roku, kiedy kobiety stanowiły ledwo 2% wszystkich doktorantów w USA. Po studiach w Niemczech i nauczaniu w szkole średniej w Bostonie, Quinn rozpoczęła pracę na Harwardzie. W 1974 roku Quinn i jej dwaj koledzy opisali jak trzy pozornie niezależne siły – silnych oddziaływań, oddziaływań elektromagnetycznych i słabych oddziaływań – mogły powstać z jednej siły w okresie niemowlęcym wszechświata. Quinn następnie przeniosła się do Stanford Linear Accelerator Center i pracowała z Roberto Peccei nad rozwiązaniem problemu związanego z silnymi oddziaływaniami. Ich publikacja z 1977 roku zawierała nie tylko rozwiązanie problemu, ale także przewidywała istnienie nowej cząstki nazwanej Axionem. Wielokrotnie przeprowadzono eksperymenty mające na celu znalezienie tej cząstki, która może pomóc wyjaśnić tajemniczą ciemną materię, która przenika wszechświat. Ostatnio Quinn poświęciła swój czas na nauczanie przedmiotów ścisłych. Ona to przyczyniła się do powstania następnej generacji standardów nauki, które mają na celu zmianę sposobu w jaki uczniów uczy się przedmiotów ścisłych.
