Hertha Marks Ayrton urodziła się 28 kwietnia 1854 roku w Portsea, Anglia, a zmarła 23 sierpnia 1923 roku w Bexhill-on-Sea, Wielka Brytania.
Studiowała matematykę na Girton College, części Uniwersytetu Cambridge. Zdała egzaminy końcowe w 1881 roku, ale, podobnie jak wszystkie studentki w Cambridge w tym czasie, nie uzyskała stopnia. Z tego powodu Hertha przystąpiła do egzaminu na Uniwersytecie Londyńskim, gdzie otrzymała licencjat. W 1893 roku, kiedy jej mąż, inżynier William Ayrton, był na konferencji, Hertha dokonała ważnego odkrycia dotyczącego łuku elektrycznego, który badała. Używany w tym czasie w lampach łuk elektryczny był wywoływany przez prąd elektryczny płynący pomiędzy dwoma oddzielonymi przewodnikami, ale łuk często syczał i migotał wytrwale. Hertha określiła utlenianie elektrod węglowych jako źródło tego problemu. Przedstawiła swoje wyniki w Institution of Electrical Engineers i stała się pierwszą kobietą członkiem tej grupy. Hertha później studiowała hydrodynamikę „zmarszczek” na piasku. Była pierwszą kobietą nominowaną na członka Royal Society, ale organizacja nie chciał przyjąć zamężnej kobietą. Royal Society przyznało jej medal Hughesa w 1906 roku.
