Wolfgang Pauli urodził się 25 kwietnia 1900 roku w Wiedniu, Austria, a zmarł 15 grudnia 1958 roku w Zurychu, Szwajcaria.
Jego blask ukazał się wcześnie, kiedy w wieku 18 lat opublikował pracę na temat, w tamtych czasach zupełnie nowej, teorii względności. W roku 1921 otrzymał doktorat na Uniwersytecie w Monachium, jak tylko mechanika kwantowa została dopracowana. W 1925 roku Pauli zaproponował swoją słynną zasadę („Zakaz Pauliego”), zgodnie z którym żadne dwa elektrony w atomie nie mogą być w takim samym stanie, w tym samym czasie. Na każdej orbicie na której znajdują się elektrony, jeśli jeden elektron ma spin +1/2, drugi musi mieć spin -1/2. Zakaz Pauliego dotyczy nie tylko elektronów, ale też wszystkich fermionów, które obejmują protony i neutrony. Pauli później zaproponował istnienie elektrycznie obojętnych cząstek zwanych neutrinami; cząstki te zostały odkryte w 1956 roku, dwa lata przed jego śmiercią. Pauli otrzymał Nagrodę Nobla w 1945 roku za odkrycie swego Zakazu. Pauli był także znany z tego, że zdawał się być w stanie spowodować niepowodzenia eksperymentów lub nieprawidłowe działanie przyrządów, kiedy tylko zbliżył się do nich. Jego koledzy wymyślili nawet nazwę: Efekt Pauliego. Mówi się, że Otto Stern zakazał Pauliemu wchodzenia do jego instytutu z obawy przed takimi awariami.
