Jean-Baptiste Biot, urodził się 21 kwietnia 1774 roku w Paryżu, Francja, a zmarł 3 lutego 1862 w Paryżu.
Biot miał krótkotrwały epizod we francuskiej armii, z której odszedł z powodu choroby po bitwie pod Hondschoote. Wrócił do domu i studiował matematykę w École Polytechnique. Od roku 1797 był profesorem na uczelni i spędził większość swojej kariery w Collège de France. W 1803 roku Biot został wysłany do L’Aigle, miasta na północny zachód od Paryża, w celu sprawdzenia doniesienia o skałach spadających z nieba. Po przeprowadzeniu wywiadu i zbadaniu próbek, Biot wywnioskował, że skały były pozaziemskiego pochodzenia. Do tego czasu istnienie meteorytów było jedynie dyskutowane. W 1804 roku Biot towarzyszy Josephowi-Louisowi Gay-Lussacowi w locie balonem, który osiągnął około 4000 metrów wysokości, w celu zbadania magnetycznych, elektrycznych i chemicznych właściwości atmosfery. Dwa lata później, wraz z François Arago, pojechał do Hiszpanii, by wykonać tam pomiary długości południka ziemskiego. W roku 1820 Biot wraz z Félixem Savartem odkrył prawo opisujące pole magnetyczne powstające wokół przewodnika z prądem – natężenie pola magnetycznego na skutek przepływu prądu przez drut jest odwrotnie proporcjonalne do odległości od drutu. Odkrył unikatowe własności optyczne miki – jedna z odmian tego minerału (biotyt) została nazwana na jego cześć.
