W roku 1986 Alex Muller i Georg Bednorz odkryli nadprzewodnictwo w złożonym tlenku La2CuO4 (tlenku miedziowo-lantanowym, w którym niektóre atomy lantanu były zastąpione przez atomy baru) z TS = 36K. W grudniu 1986 roku odkryto, że zastąpienie baru przez stront podwyższyło temperaturę do 40K.
Nowe nadprzewodniki, odkryte w ostatnich latach XX wieku, głównie na bazie związków miedziowo-tlenowych. Typowymi przykładami są La1.85Sr0.15CuO4, YBa2Cu3O7 oraz Bi2Sr2CaCu2O8 z temperaturą przejścia w stan nadprzewodzący odpowiednio TS = 36 K, 90 K oraz 110 K. Charakteryzują się one strukturą kwazidwuwymiarową, w której wyróżnia się płaszczyzny miedziowo-tlenowe o nominalnej jednostce strukturalnej CuO2, w których przewodnictwo metaliczne ma charakter dwuwymiarowy. Uważa się, że elektrony w tych materiałach stanowią nowy typ cieczy kwantowej, której charakter nie jest jeszcze dobrze poznany. Niestandardowość tych nadprzewodników wynika chociażby z tego, że powstają one przez domieszkowanie izolatorów magnetycznych (tzw. izolatorów Motta). Nie jest też jasny wpływ nieporządku atomowego (domieszkowania) na własności układu, ani mechanizm mikroskopowy parowania. Materiały te należą do tzw. układów z silnie skorelowanymi elektronami.
