Robert Hooke urodził się 18 lipca 1635 roku we Freshwater na Wyspie Wight, Wielka Brytania, a zmarł 3 marca 1703 roku w Londynie, Wielka Brytania.
Hook był przyrodnikiem, matematykiem i architektem, jednym z największych eksperymentatorów XVII wieku. Hooke do 13 roku życia nie chodził do szkoły, gdyż był chorowity, uczył go jego ojciec który był pastorem, następnie uczył się najpierw w Westminster School, a następnie ukończył studia na Oxfordzie. Tutaj jego zdolności dostrzegł Robert Boyle i wziął go pod swoją opiekę. Ci dwaj uczeni długo współpracowali ze sobą, między innymi Robert Hooke pomógł Boylowi zbudować pompę próżniową. W 1662 roku Hooke został mianowany kuratorem eksperymentów dla nowo powstałego Towarzystwa Królewskiego w Londynie, do którego później został wybrany członkiem.W roku 1665 został profesorem geometrii w Gresham College, stanowisko to zajmował aż do śmierci.
Hooke wykonał wiele obserwacji mikroskopowych i teleskopowych (odkrył m.in. istnienie gwiazd podwójnych, Wielkiej Czerwonej Plamy na Jowiszu), wykonał też szkice powierzchni Marsa użyte 200 lat potem do oszacowania szybkości rotacji tej planety. Hooke odkrył też istnienie komórek roślinnych. Przed 1665 rokiem, posługując się ulepszonym przez siebie mikroskopem, oglądał przekroje korka z dębu korkowego (podłużny i poprzeczny), ujrzał wtedy siatkowate struktury; to co widział, nie było samymi komórkami, lecz ścianami komórkowymi martwych komórek (celuloza wysycona suberyną). Obraz przypominał mu przylegające do siebie klasztorne cele, w których mieszkają mnisi, stąd wzięła się nazwa komórki (ang. cells).
Hooke jest wciąż znany głównie z powodu prawa, które odkrył i sformułował w ten sposób, że naprężenie wywierane na rozciągnięty łańcuch jest (w pewnych granicach) proporcjonalne do wydłużenia, lub, innymi słowy, że siła jest proporcjonalna do odkształcenia. Wymyślił i opisał teoretycznie wahadło stożkowe i był pierwszym, który stwierdził wyraźnie, że ruchy ciał niebieskich były tylko problemem dynamiki. Był tak zazdrosny jak był próżny i drażliwy, i oskarżył niesprawiedliwie zarówno Newtona jak i Huygensa o przywłaszczenie jego wyników. Podobnie jak Huygens, Wren i Halley, dołożył wszelkich starań, aby znaleźć prawo dotyczące sił które powodują, że planety krążą wokół Słońca, i uważał, że w prawie tym musi być zależność od odwrotnego kwadratu odległości. On, podobnie jak Huygens odkrył, że małe oscylacje w zwojach sprężyny spiralnej były praktycznie izochroniczne, a więc zamierzał zalecić (prawdopodobnie w 1658 roku) użycie wahadła sprężynowego w zegarach. Miał tak skonstruowany zegarek wykonany w Londynie w 1675 roku, który został ukończony zaledwie trzy miesiące później niż podobny wykonany w Paryżu pod kierunkiem Huygensa.
