Jerome Friedman, urodził się 28 marca 1930 roku w Chicago, USA. Jego rodzice byli imigrantami z Rosji – jego matka przybyła do USA jednym z ostatnich rejsów Lusitanii przed jej storpedowaniem i zatonięciem w 1915 roku.
Pierwszą miłością Friedmana jest sztuka, a w fizyce zakochał się po przeczytaniu książki Einsteina o teorii względności. Friedman studiował na University of Chicago pod opieką Enrico Fermiego. Pod koniec lat 1960-tych Friedman wespół z Henrym Kendallem, Richardem Taylorem i innymi badali budowę protonów i neutronów. Teoretycy sugerowali, że cząstki atomowe są zbudowane z jeszcze mniejszych podstawowych obiektów-cząstek które Murray Gell-Mann nazwał kwarkami. W długim na około 5 kilometrów akceleratorze w Stanford University, Friedman i jego koledzy mierzyli zachowanie elektronów uderzających w jądra atomowe. Doświadczenie to pokazało, że protony i neutrony posiadają strukturę wewnętrzną. Friedman i jego zespół nie tylko znależli twarde dowody na istnienie kwarków ale znaleźli wskazówki na istnienie gluonów, cząstek przenoszących siły które utrzymują kwarki razem. Friedman, Kendall i Taylor otrzymali wspólnie nagrodę Nobla z fizyki w 1990 roku.
