Joseph H. Taylor Jr. urodził się w Filadelfii, USA, 29 marca 1941 roku. Dorastał na swej rodzinnej farmie w Cinnaminson Township, New Jersey, USA budując wraz ze swym bratem anteny krótkofalarskie. W szkole średniej zbudował działający radioteleskop.
Po roku 1974 Taylor był radioastronomem używającym 300-metrowy teleskopu Arecibo w Puerto Rico. To wtedy on i jego doktorant Russell Hulse odkryli pulsar, to jest szybko wirujące jądro martwej gwiazdy, które regularnie emituje intensywne wiązki fal radiowych. Pulsary zostały znalezione wcześniej, ale ten był wyjątkowy, ponieważ krążył po orbicie w tandemie z innym masywnym obiektem gwiazdowym. Dwa gęste obiekty krążące tak blisko siebie (w tym jedno, które regularnie wysyła wiązki wykrywalnego sygnału radiowego) są doskonałą platformą testową dla ogólnej teorii względności Einsteina . Taylor i Hulse odkryli, że dokładnie tak jak Einstein przewidział, obie te gwiazdy okrążają się coraz szybciej, ośmiogodzinny okres obiegu na orbicie zmniejsza się o około 75 milionowych części sekundy rocznie. Energia utracona podczas kurczenia się orbity jest przenoszona za pomocą fal grawitacyjnych. W rezultacie system pulsara dostarczył pierwsze dowody, choć pośrednie, o istnieniu fal przewidywanych przez Einsteina w 1916 roku. Taylor i Hulse otrzymali wspólnie Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1993 roku. Dwadzieścia trzy lata później, w dniu 11 lutego 2016 roku, naukowcy z eksperymentu LIGO ogłosili pierwsze bezpośrednie wykrycie fal grawitacyjnych. Chociaż odkrycie było dużym osiągnięciem, nie było zaskoczeniem, ponieważ wynikało z pracy wykonanej wcześniej przez Taylora i Hulse’a.
