François Jean Dominique Arago urodził się 26 lutego 1786 roku w Estagel we francuskich Pirenejach a zmarł w Paryżu 2 października 1853 roku. Ukończył szkołę Politechniczną w Paryżu. W roku 1804 Arago został sekretarzem w obserwatorium w Paryżu, a w latach 1806 do 1809 był zaangażowany w pomiar długości łuku południka w celu wyznaczenia dokładnej długości jednego metra.
Następnie został powołany na stanowisko lidera w obserwatorium, otrzymał tam mieszkanie służbowe, a także stanowisko profesora na Politechnice, gdzie osiągnął znaczący sukces jako wykładowca. Później dawał popularne wykłady z astronomii, które były przejrzyste ale zarazem dokładne – połączenie cech, które kiedyś były rzadsze niż dzisiaj. Zreorganizował obserwatorium narodowe, którego kierownictwo było od dawna nieskuteczne, ale zrobił to z brakiem taktu i uprzejmości i tym samym wzbudził wiele niepotrzebnych trudności. Pozostał do końca konsekwentnie republikaninem, a po zamachu stanu z 1852 roku, choć na wpół ślepy i umierający, wolał zrezygnować ze stanowiska astronoma niż złożyć przysięgę wierności. Jest to zasługą Napoleona III. że rozkazał aby temu staremu człowiekowi nie przeszkadzać w żaden sposób mówić i robić, co mu się podoba.
Pierwsze badania fizyczne w latach 1818-22 prowadzone przez Arago dotyczyły ciśnienia pary w różnych temperaturach oraz prędkości dźwięku. Jego obserwacje magnetyczne najczęściej odbywały się od 1823 do 1826 roku. Arago odkrył coś, co zostało nazwane magnetyzmem obrotowym, a także fakt, że większość ciał może być namagnesowanych; Odkrycia te zostały uzupełnione i wyjaśnione przez Faradaya. Arago gorąco wspierał teorie optyczne Fresnela, i ci dwaj filozofowie przeprowadzili wspólnie eksperymenty dotyczące polaryzacji światła, które doprowadziło do wnioskowania, że drgania świetlne są poprzecznie do kierunku ruchu, a polaryzacja rozdziela ruch prostoliniowy na dwa składniki będące pod kątem prostym względem siebie. Związany z tym odkryciem wynalazek polaryzatora oraz odkrycie polaryzacji kołowej są już dziełem tylko Arago. Ogólna idea eksperymentalnego wyznaczania prędkości światła w sposób następnie dokonany przez Fizeau i Foucaulta została zaproponowana przez niego w 1838 roku, ale jego brak wzroku uniemożliwił mu zorganizowanie i wykonanie eksperymentów.
