Albert Einstein urodził się 14 marca 1879 w Ulm, Niemcy, a zmarł 18 kwietnia 1955 w Princeton, USA – niemiecki fizyk żydowskiego pochodzenia, jeden z największych fizyków-teoretyków XX wieku, twórca ogólnej i szczególnej teorii względności, współtwórca korpuskularno-falowej teorii światła, odkrywca emisji wymuszonej.
Ukończył studia na politechnice w Zürichu (Eidgenössische Technische Hochschule Zürich – ETHZ) w roku 1900. Kariera Einsteina rozpoczęła się gdy pracował w urzędzie patentowym w Bernie, w Szwajcarii, gdzie po rozpatrzeniu wniosków patentowych miał czas zastanawiać się nad wielkimi pytaniami fizyki. W roku 1905, nazwanym jako „cudowny rok” Einsteina, opisał podstawy atomowych ruchów Browna, wprowadził szczególną teorię względności i równanie E = mc2.
25 listopada 1915 r. Einstein przedstawił swoją najważniejszą pracę: ogólną teorię względności. Jest ona uogólnieniem poprzedniej teorii, opisuje również ruch z przyspieszeniem. Stwierdza równoważność grawitacji i przyspieszenia oraz opisuje różnice między geometrią euklidesową a geometrią w silnych polach grawitacyjnych. Teoria przewiduje również znacznie silniejsze niż w teorii Newtona odchylenie toru światła przechodzącego obok gwiazdy. W 1919 r. podczas zaćmienia Słońca dwie brytyjskie ekspedycje naukowe dokonały pomiaru odchylenia toru światła pochodzącego z gwiazdy znajdującej się za Słońcem i przechodzącego obok niego – opublikowane w raporcie Arthura Eddingtona wyniki potwierdziły przewidywania teorii Einsteina. Teorie Einsteina potwierdzające jego geniusz przewidywały między innymi fale grawitacyjne (1916) i proponowały strukturę wszechświata (1917), wprowadzając stałą kosmologiczną.
Nominowany do Nagrody Nobla co roku w latach 1910 – 1922, ostatecznie otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1921 roku za wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego. Późniejsze lata Einstein spędził na badaniu mechaniki kwantowej i próbach połączenia jej z ogólną teorią względności w celu sformułowanie zunifikowanej teorii pola. Jego najbardziej cytowana publikacja z 1935 roku, której współautorami byli Nathan Rosen i Boris Podolski, opisuje nieintuicyjne zachowanie cząstek, które łączy dziwne połączenie, które wkrótce Erwin Schrödinger nazwie splątaniem kwantowym. Einstein opublikował ponad 450 prac, w tym ponad 300 naukowych. Wniósł też swój wkład do rozwoju filozofii nauki.
