Jest to jedno z podstawowych równań hydrodynamiki płynów idealnych, sformułowane przez Daniela Bernoulliego w 1738 roku.
Równanie to opisujące przepływ niezaburzony (laminarny) cieczy doskonałej (nie posiadającej lepkości) wewnątrz rury o zmiennym przekroju i położeniu ma postać:
ρgh + 0,5 ρv2 + p = const.,
gdzie: ρ – gęstość cieczy, g – przyspieszenie ziemskie, h – wysokość środka przekroju ponad poziomem odniesienia, v – szybkość przepływu cieczy dla danego przekroju, p – ciśnienie dla danego przekroju. Wartość stałej zależy od rurki.
Równanie Bernoulliego nie uwzględnia tarcia wewnętrznego i strat miejscowych w płynie przejawiającego się w postaci lepkości i nagłymi zmianami przekrojów rur, zmianami kierunku przepływu, a tym samym nie odzwierciedla poprawnie zasady zachowania energii, dlatego w równaniu wprowadza się współczynnik strat.
Z równania Bernoulliego, dla prędkości cieczy v = 0 można otrzymać wzór na ciśnienie hydrostatyczne.
