Sir Isaac Newton urodził się 25 grudnia 1643 roku w Woolsthorpe Manor, Anglia a zmarł 31 marca 1727 roku w Kensington, Londyn, Anglia. Newton to najwybitniejszy angielski fizyk, matematyk, astronom i filozof. Pochodził z niezamożnej angielskiej rodziny, miał zgodnie z wolą rodziny zostać kaznodzieją i w tym celu podjął studia w Cambridge. Na uniwersytecie poważniej zajął się jednak matematyką, pozostając pod wielkim wpływem antycznych prac, Euklidesa, a także XVII wiecznych filozofów: Kartezjusza i Bacon’a. Profesor fizyki i matematyki uniwersytetu w Cambridge w latach 1669-1701, członek Royal Society od 1672 roku i jego prezes od 1703 roku, członek paryskiej Akademii Nauk od 1699 roku. W roku 1705 otrzymał tytuł szlachecki. Jego pionierskie prace z zakresu grawitacji, astrofizyki, optyki i termodynamiki dały początek nowoczesnej fizyce i technice.
Zajmował się prawie wszystkimi, rozwijanymi w ówczesnym czasie działami nauk przyrodniczych a szczególnie fizyki. stworzył fundamenty nowoczesnej nauki o przestrzeni, czasie, ruchach i oddziaływaniach, w roku 1687 opublikował pracę „Philosophiae naturalis principia mathematica”, w której sformułował podstawy fizyki klasycznej (zasady dynamiki) i przedstawił ich zastosowanie w zagadnieniach mechaniki, astronomii i fizyki. Sformułował prawo powszechnego ciążenia, wyjaśnił precesję osi Ziemi i pływy morza, uzasadnił prawa Keplera.
W optyce opracował korpuskularną teorię budowy światła (spór z Ch. Huygensem), określił zasady optyki geometrycznej oraz odkrył interferencję światła (pierścienie Newtona). Dał początek badaniom nad ciepłem (wprowadził skalę stopni ciepła, podał prawo stygnięcia ciał).
W dziedzinie matematyki Newton był współodkrywcą rachunku różniczkowego i całkowego i ich wykorzystania jako narzędzia opisu zjawisk i poznawania przyrody, m.in. podał metodę przybliżonego rozwiązywania równań (tzw. metoda stycznych), oraz wzór interpolacyjny dla wielomianu n-tego stopnia określonego w n-punktach, badał też własności krzywych. W filozofii był twórcą mechanicyzmu.