Maria Salomea Skłodowska-Curie (1867-1934), wybitna fizyczka i chemiczka polska żyjąca i pracująca we Francji.
Studiowała fizykę na Sorbonie w Paryżu i pracowała w laboratorium z przyszłym noblistą Gabrielem Lippmannem. W ramach swojej pracy dyplomowej postanowiła zbadać dziwne zjawisko odkryte w 1896 roku przez Henri Becquerela w uranie. W 1898 roku odkryła, że tor wykazywał również tę właściwość, którą nazwała radioaktywnością. W tym samym roku, współpracując z mężem Piotrem Curie, Maria odkryła pierwiastki promieniotwórcze polon i rad. W 1903 roku Maria otrzymała doktorat oraz Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki, który dzieliła z mężem i Becquerelem za ich badania radioaktywności. Trzy lata później Pierre zginął w wypadku drogowym. Maria zastąpiła go na stanowisku profesora fizyki na Sorbonie, stając się pierwszą kobietą profesorem na tym uniwersytecie.
W 1911 roku Maria Skłodowska-Curie zastała samodzielnie laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie chemii za wyizolowanie radu. Przez resztę swojej kariery Maria badała substancje radioaktywne i ich potencjalne zastosowania medyczne.
W 1914 roku założyła Instytut Radowy w Paryżu. Z jej inicjatywy powstał też Instytut Radowy w Warszawie (1932).
