Robert Sanderson Mulliken urodził się 7 czerwca 1896 roku w Newburyport, Massachusetts, Stany Zjednoczone a zmarł 31 października 1986 roku w Arlngton, Stany Zjednoczone.
Mulliken był chemikiem fizycznym, który zdobył nagrodę Nobla za przełomową pracę dotyczącą wiązań chemicznych i struktury elektronowej cząsteczek. W latach dwudziestych XX wieku Mulliken skoncentrował swoje badania na widmach molekularnych i wiązaniach chemicznych. W roku 1928 sformułował swoją teorię orbitalu molekularnego (MO), w której zaproponował, że elektrony walencyjne cząsteczki poruszają się po orbitach obejmujących całą cząsteczkę, a nie ograniczają się do konkretnych atomów. Ze względu na swoją elastyczność i zastosowanie do większej liczby rodzajów cząsteczek, teoria MO ostatecznie wygrałaby z konkurencyjną metodę wiązania walencyjnego, aby wyjaśnić powstawanie wiązania chemicznego w oparciu o mechanikę kwantową. W uznaniu tej pracy Mulliken został wybrany do Narodowej Akademii Nauk w 1928 roku w wieku 32 lat i był w tym czasie najmłodszym członkiem Akademii, a następnie otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1966 roku. Podczas II wojny światowej Mulliken badał pluton w Laboratorium Metalurgicznym Uniwersytetu Chicago, które było częścią Projektu Manhattan, a w 1952 roku stworzył Laboratorium Struktury Molekularnej i Widma Uniwersytetu Chicago, które stało się znanym na całym świecie ośrodkiem badawczym chemii teoretycznej i spektroskopii elektronowej. Był płodnym autorem, opublikował kilka monumentalnych serii artykułów na temat nauk molekularnych przez prawie 60 lat, a także był wczesnym zwolennikiem zastosowania technologii komputerowej do odkrywania właściwości molekularnych.
