Thomas Gold urodził się 22 maja 1920 roku w Wiedniu, Austria, a zmarł 22 czerwca 2004 roku w Ithaca, New York, Stany Zjednoczone.
Thomas Gold był astrofizykiem, którego głównym wkładem w naukę była hipoteza, że pulsary są wirującymi gwiazdami neutronowymi. Gold przeprowadził się wraz z rodziną do Berlina w 1930 roku. Ponieważ jego ojciec był Żydem, rodzina opuściła Berlin w 1933 roku, by uciec przed nazistowskimi prześladowaniami, ostatecznie osiedlając się w Londynie. W 1939 roku Gold zaczął studiować mechanikę na Uniwersytecie w Cambridge. Jego studia przerwano w 1940 roku, kiedy z powodu jego austriackiego obywatelstwa został wysłany do obozu dla internowanych w Kanadzie. Rok później, po uwolnieniu z obozu, rozpoczął pracę nad tajnymi badaniami radarowymi dla brytyjskiej Admiralicji, współpracując z innymi kosmologami, Fredem Hoyle i Hermannem Bondi. Gold uzyskał tytuł licencjata na Uniwersytecie w Cambridge w 1942 roku, a tytuł magistra w 1946 roku. Jednak pierwszy opublikowany artykuł Golda dotyczył fizjologii, wpływu rezonansu na ludzkie ucho w 1947 roku. Również w tym roku Gold zaczął ponownie pracować z Bondim i Hoyle, tym razem nad teorią stanu stacjonarnego, która zakłada, że gęstość materii w rozszerzającym się wszechświecie pozostaje niezmieniona, ponieważ materia jest stale tworzona. Chociaż teoria Wielkiego Wybuchu ostatecznie wygrała, rywalizacja wywołała znaczący rozwój obserwacyjnej radioastronomii i powstanie wielu prac teoretycznych. W 1959 roku Gold dołączył do pracowników Cornell University, gdzie zbudował wydział astronomii i przeprowadził pionierskie badania nad takimi tematami, jak promieniowanie kosmiczne, powierzchnia księżyca i rozbłyski słoneczne. Pracował również jako konsultant dla NASA podczas misji księżycowych projektu Apollo. Wśród wielu wyróżnień, jakie otrzymał, Gold został wybrany do Royal Society w 1964 roku i National Academy of Sciences w 1968 roku.
