Frédéric Joliot-Curie urodził się 19 marca 1900 roku w Paryżu, Francja, a zmarł 14 sierpnia 1958 roku w Paryżu. Frédéric Joliot-Curie był fizykochemikiem francuskim, który podzielił się Nagrodą Nobla za produkcję radioaktywnych izotopów z żoną Irène. Przeszkolony jako chemik, Joliot pomagał Marii Skłodowskiej-Curie w jej pracy w Instytucie Radowym. Tam poznał córkę Marii, Irène. Pobrali się w 1926 roku, zmienili nazwisko na Joliot-Curie i zaczęli współpracować przy badaniach. Wraz z żoną odkrył zjawisko tworzenia par elektron-pozyton (pozytonium) z fotonów. Ich odkrycie, że bombardowanie stabilnych jąder cząstkami alfa spowodowało, że jądra stały się radioaktywne, przyniosło im Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1935 roku. Joliot-Curie badali rozszczepienie jądrowe, gdy Niemcy wkroczyły do Francji w maju 1940 roku. Frédéric pozwolił przemycić swoje notatki laboratoryjne do Wielkiej Brytanii, on sam pozostał w Paryżu i przyłączył się do ruchu oporu. Po wojnie został pierwszym francuskim Wysokim Komisarzem ds. Energii Atomowej i nadzorował budowę pierwszego reaktora jądrowego we Francji w 1948 roku we francuskim ośrodku badań jądrowych w Orsay, następnie został dyrektorem ośrodka. Był komunistą, członkiem Francuskiej Partii Komunistycznej od 1942 roku. W roku 1950 odsunięty od prac w Orsay, pracował jednak dalej w Collège de France, a po śmierci żony w 1956 objął katedrę fizyki na Sorbonie. Od 1950 r. do śmierci pełnił funkcję prezydenta Światowej Rady Pokoju.
Losowo wybrane zdjęcia
