Warren Elliot Henry urodził się 18 lutego 1909 roku w Evergreen, Alabama, Stany Zjednoczone a zmarł 31 października 2001 roku w Waszyngtonie, Stany Zjednoczone.
Henry był afroamerykańskim fizykiem i pedagogiem, który spędził prawie siedem dekad pracując w dziedzinie magnetyzmu i nadprzewodnictwa. Henry uzyskał tytuł licencjata z matematyki w Tuskegee Institute w 1931 roku, tytuł magistra chemii organicznej na Uniwersytecie w Atlancie w 1937 roku, a doktorat z chemii fizycznej na Uniwersytecie w Chicago w 1941 roku. Podczas II wojny światowej wrócił do nauczania w Tuskegee, gdzie wśród jego uczniów byli czarni piloci wojskowi, którzy stali się sławni jako lotnicy z Tuskegee. W 1943 roku został zwerbowany do pracy w Laboratorium Radiacyjnym MIT w celu opracowania wzmacniaczy wideo do radarów. Po wojnie Henry nadal pracował zarówno na uczelni, jak i w przemyśle. Służył na wydziałach kilku szkół, w tym Morehouse College, Spelman College i Howard University, z których przeszedł na emeryturę jako emerytowany profesor w 1977 roku. Od 1948 do 1960 roku Henry pracował w Naval Research Laboratory studiując kriomagnetyzm, a od 1960 do 1969 , objął stanowisko starszego inżyniera sztabowego w Lockheed Missiles i Space Co badającym systemy wykrywania okrętów podwodnych. Henry był członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Fizycznego, w którym pełnił funkcję przewodniczącego komisji ds. mniejszości w fizyce. Był także jednym z pierwszych liderów w National Society of Black Physicists. Nawet na formalnej emeryturze Henry nadal podróżował, wygłaszał prezentacje i zachęcał nowe pokolenia uczniów z mniejszości do kontynuowania kariery naukowej.
